Identyfikacja pojazdow

VIN

Vehicle Identification Number

System międzynarodowego znakowania pojazdów wprowadzono

w połowie lat 70. XX wieku

W systemie VIN numer identyfikacyjny składa się z

kłada się z siedemnastu znaków (liter lub cyfr) pozwalających zakodować podstawowe informacje o samochodzie, np. kraj producenta, rok produkcji oraz dane dotyczące konstrukcji nadwozia, podwozia czy rodzaju silnika

VIN pozwala ocenic

czy elementy takie jak silnik i skrzynka biegów oraz wyposażenie samochodu są zgodne z oznaczeniem kodowym i czy pojazd nie był przerabiany lub skradziony

Podczas złomowania pojazdu numer identyfikacyjny jest

niszczony (wycinany)

Przyklad odstepstwa od zasad w kodowaniu VIN

rok produkcji, który powinien być zakodowany na 10. miejscu, jest kodowany na miejscu 11

Siedemnastoznakowy numer identyfikacyjny VIN jest podzielony na trzy człony

WMI (3 znaki) VDS (6 znaków), VIS (8 znaków)

WMI

WMI (3 znaki), określający światowy kod producenta i kraj, w którym pojazd został wyprodukowany. Przy rozkodowywaniu dwóch pierwszych znaków członu WMI należy posługiwać się specjalnymi tablicami.

VDS

opisujący główne cechy pojazdu, takie jak typ, wersja, rodzaj silnika oraz nadwozia, układ napędowy itp, Człon VDS opisujący pojazd jest kodowany przez producenta pojazdu i w celu odczy- tania tego członu należy dysponować odpowiednim kluczem producenta.

VIS

pozwala określić rok produkcji pojazdu oraz zakład montujący. Ostatnie sześć znaków stanowi kolejny numer pojazdu, pozwalający rozróżnić poszczególne egzemplarze samochodów tego samego typu.

W celu jednoznaczności oznaczeń pominięte są litery

I, O oraz Z, które mogłyby być interpretowane jak cyfry 1, 0 lub 2. Co trzydzieści lat symbole się powtarzają, co oznacza, że samochody wyprodukowane w roku 1980 i w roku 2010 mają przydzielony ten sam kod oznaczony literą A.

Zgodnie z wymaganiami [83]* numer identyfikacyjny VIN powinien być:

czytelny z zewnątrz pojazdu (np. wewnątrz przestrzeni pasażerskiej w pobliżu słupka przedniej szyby), umieszczony w łatwo widocznym miejscu, w sposób wykluczający możliwość wytarcia lub zmiany

VIN powinien byc umieszczony

bezpośrednio na części pojazdu (ramie, nadwoziu), która nie daje się łatwo usunąć czy wymienić, lub na oddzielnej płytce trwale przymocowanej do pojazdu, przy czym dopuszcza się w jednym pojeździe oba sposoby

VIN powinien byc wykonany

w ten sposób, aby znaki były czytelne, trwałe, niedające się łatwo zmienić, składające się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich o wysokości (dla pojazdów silnikowych i przyczep, z wyjątkiem motocykli) minimum 7 mm

Miejsce umieszczenia numeru VIN wybrane przez producenta powinno być opisane w

instrukcji pojazdu

Znaki identyfikacyjne mogą być wykonywane następującymi metodami

wybijane, wytłaczane, wycinane, wypalane

Numery identyfikacyjne wykonywane są najczęściej na

elementach polakierowanych i dlatego pole numerowe powinno mieć te same warstwy lakieru, co sąsiednie elementy, czasem po nałożeniu pierwszej warstwy lakieru zakrywa się, specjalnym paskiem folii usuwanym po zakończeniu procesu lakierowania.

Numery identyfikacyjne VIN umieszcza się najczęściej:

w komorze silnika, w kabinie, – na podłodze w okolicy przedniego fotela, na prawym słupku – środkowym lub przednim, w bagażniku – po prawej stronie podłogi, na prawym nadkolu, na prawej podłużnicy w pobliżu przedniego prawego koła

Każdy producent ma swoje zasady dotyczące

treści, wyglądu, rozmieszczenia i sposobu wyko- nania oznaczeń identyfikacyjnych. Zasady te są najczęściej zachowywane w kolejnych modelach

Producenci nanoszący numer VIN muszą kierować się obowiązującymi wszystkich ogólnymi zasadami. Najważniejsze z nich są następujące:

każde niezajęte miejsce w siedemnastoznakowym kodzie musi być wypełnione cyfrą 0, numer powinien być umieszczony w jednym lub dwóch wierszach, odstępy między znakami powinny być jednakowe;

O nielegalnej zmianie numeru VIN mogą świadczyć:

wycięcie oryginalnego numeru, zbadanie jednorodności warstw lakierniczych i blachy oraz sposobu łączenia z nadwoziem elementu, zaklepanie oryginalnego numeru, zaszpachlowanie i nabicie nowego, przebicie poszczególnych znaków

Podczas oględzin pojazdu należy także zwrócić uwagę na zgodność numeru iden- tyfikacyjnego VIN naniesionego na nadwoziu z

tabliczką znamionową, na której jest on powtórzony.

Tabliczki znamionowe są znormalizowane i powinny być wykonane z materiału zapewniającego odporność na

zynniki atmosferyczne, korozję i zużycie. Wymaga się, aby były zamocowane w sposób trwały (przynitowane), w miejscu dostępnym, na ele- mencie trwałym i niepodlegającym wymianie.

W samochodach osobowych i pochodnych tabliczka znamionowa powinna zawierać następujące dane:

nazwę wytwórni, numer świadectwa homologacji, numer identyfikacyjny VIN, dopuszczalną masę całkowitą, dopuszczalną masę pojazdu z przyczepą wyposażoną w hamulec, dopuszczalne obciążenie przedniej i tylnej osi.

Dodatkowo producent może umieścić informacje na tabliczce znamionowej dotyczące:

numeru lakieru, oznaczenia wersji, numeru dla części zamiennych, dopuszczalnej masy pojazdu z przyczepą bez hamulca, poziomu zakłóceń radioelektrycznych

Na tabliczkach znamionowych samochodów ciężarowych

mogą znaleźć się dane doty- czące ładowności, a dla autobusów – liczby miejsc.